Groenlo Grolle

Groenlo is ontstaan in het begin van de zevende eeuw, zo rond 610, toen de Saksen zich in de Achterhoek vestigden. De naam Groenlo refereert waarschijnlijk aan een groen loo, groen bos, dat in de buurt lag op hoger gelegen grond. Dit is ook een verklaring voor het oude wapen van Groenlo: een groene boom.

In de loop der tijden treft men verschillende namen aan in boeken en op kaarten, zoals "Groenlo", "Groenloo", "Groonlo", "Gronlo", "Grol". De naam Groenlo is gebleven, terwijl in de volksmond "Grol", vereeuwigd door Vondel in zijn gedicht over de verovering van Grol, is blijven voortleven.

Groenlo is gesticht aan de hoge kant van het riviertje de Groenlose Slinge. Aan deze kant van de rivier lagen diverse essen. Een aantal van deze namen komen nog terug in het hedendaagse Groenlo, zoals de Oosteresch en de Hartrijze. De noordzijde van de Groenlose Slinge was een lager gelegen gebied. Voor de rest lag rondom Groenlo een aantal moerassen waarvan de meeste in de loop der eeuwen zijn ontgonnen. De Saksen lieten zich niet makkelijk bekeren, zodat het tot de 9e eeuw geduurd heeft voor het christendom zich hier kon vestigen. Waarschijnlijk zijn Ludgerus en metgezellen uit Münster verantwoordelijk voor de kerstening. Zo rond 809 ontstond het kerspel Groenlo, met de eerste eenvoudige parochiekerk gewijd aan de heilige Calixtus. Vanuit de tot het Bisdom Münster behorende moederkerk in Groenlo werden later andere kerken gesticht in naburige plaatsen zoals Eibergen, Borculo en Lichtenvoorde. Staatkundig behoorde Groenlo tot het graafschap Lohn. Toen de Heerlijkheid Borculo zich afscheidde van Lohn, ging Groenlo naar de Heren van Borculo.

Groenlo was als stad in belang gegroeid en was omringd door wallen en was een van de vijf stemhebbende steden binnen de Staten van het kwartier Zutphen, naast Zutphen, Doetinchem, Doesburg en Lochem. In 1236 kocht Graaf Otto II van Gelre het gebied van Grol (en bijbehorend rechtsgebied) van Hendrik, heer van Borculo. Het platteland van het kerspel Groenlo bleef deel van Borculo. In 1246 droeg Herman van Loon de wereldlijke macht van Eibergen, Neede, Groenlo en Geesteren over aan de Graaf van Gelre, maar hiervoor bleek hij niet bevoegd. Hierdoor ontglipten alle gebieden, met uitzondering van Groenlo, aan de handen van Gelre en bleven bij de heerlijkheid Borculo. Groenlo was nu een Gelderse exclave omsloten door de heerlijkheid Borculo en Lichtenvoorde, en hierdoor was Groenlo het kleinste ambt van het kwartier Zutphen. Op 2 december 1277 kreeg het Stadsrechten van Graaf Reinoud I van Zutphen (sloet II no. 991) en groeide de welvaart. Er waren zes raden, van wie twee burgemeesters en vier schepenen. In het jaar 1265 is het vroegst bekende optreden van een richter en schepenen in Groenlo. De richter van Groenlo ontving zijn commissie van de landdrost der Graafschap Zutphen. Dit schijnt er op te wijzen dat ook Groenlo, evenals Doesburg en Lochem, oudtijds tot het landdrost heeft behoord. Het rechterlijk archief is zeer incompleet. Sinds 1406 behoorde Groenlo tot het leengebied van de bisschoppen van Münster.

De stad vormde een handelscentrum aan de weg Duitsland - Holland, waardoor Groenlo profiteerde van Hanzekooplieden. Hierdoor ontstond er een bloeiend gildewezen, met ambachten, broederschappen en stichtingen. Vanwege haar welvaart moest Groenlo zich veilig stellen voor belagers. In 1334 werd de stad ommuurd. In 1550 legde bouwmeester Marcelis Keldermans op last van keizer Karel V nieuwe wallen en grachten in een vijfhoekige versterking aan.